สมัยก่อนลูกโป่งทำมาจากกระเพาะปัสสาวะของสัตว์ กาลิเลโอใช้กระเพาะปัสสาวะของหมูมาบรรจุลมเพื่อจะวัดน้ำหนักของอากาศ ส่วนเด็กๆ ชาวอินเดียนและเอสกิโมนำกระเพาะปัสสาวะของสัตว์ทะเลมาเป่าลมเพื่อใช้เล่น
ลูกโป่งที่ทำมาจากยางสังเคราะห์เช่นในปัจจุบันประดิษฐ์โดยไมเคิล ฟาราเดย์ ในปี1824 เพื่อการทดลองทางวิทยาศาสตร์ ปัจจุบันพัฒนาเป็นรูปทรงต่างๆ มากมาย ภายในมักบรรจุด้วยอากาศ หรือถ้าอยากให้ลอยได้ก็บรรจุก๊าซต่างๆ เช่น ฮีเลียม ลูกโป่งที่บรรจุก๊าซจะลอยตัวอยู่ได้แค่วันเดียวเท่านั้น เพราะอนุภาคของฮีเลียมจะเล็กกว่าอนุภาคของลูกโป่ง ส่วนลูกโป่งที่เป่าด้วยอากาศจะอยู่ได้นานเป็นสัปดาห์ก่อนที่จะแฟบไปในที่สุด.
อ้างอิง : เดลินิวส์
