“ข้าไม่กล้าและไม่มีความตั้งใจจะไปสู้กับแม่ของตัวเอง จะยังไง ก็ขอบคุณสำหรับน้ำชา

“นี่เป็นยาชั้นดีที่สกัดมาจากดอกฝิ่นไงเพคะ” เซียวจั้นหนีพูดยิ้ม ๆ

“เมื่อกี้ท่านบอกว่า แม่ทัพยังเป็นนายทหาร อยู่ที่ชายแดนทางแถบเหนืออย่างนั้นหรือ?”

“พระองค์ไม่มีอำนาจหรือพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท พระองค์เป็นพระราชา พระองค์มีอำนาจอยู่มากมาย มีสิทธิที่จะตัดสินทุกอย่างได้”

“ข้าไม่มีทางที่จะมอบอำนาจให้กับเค้าอย่างแน่นอน ได้โปรดอย่าเอาเรื่องส่วนตัวของข้าไปเหมารวมกับการปกครอง

“ฝ่าบาทข้าไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ท่านยังเป็นลูกที่รักของข้า ข้าไม่มีวันคิดทำร้ายฝ่าบาทได้ลงคอหรอก โปรดเชื่อข้าด้วยเถอะนะฝ่าบาท”

อียัง และซินยู โดนทรมานจนยอมบอกว่าใต้เท้าชอยซอมเจ้ากรมกลาโหมเป็นคนสั่ง

เมื่อพระเจ้ามกจง รู้เรื่องพระราชโอง การที่ให้พระมเหสียอนฮึงออกจากวังหลวง ก็ไม่พอพระทัย สเด็จไปตรัสถามพระพันปีชอนชู

“เรื่องนี้กระหม่อมเห็นด้วย นี่ถือเป็น อุปสรรค ที่เราจำเป็นต้องข้ามพ้น พวกเราต้อง แสดงให้พวกชี่ตันได้เห็น

ชียังไม่เห็นด้วยกับพระนางชอนชู ที่จะลดโทษพวกขุนนางที่อยู่เบื้องหลังลอบปลงพระชนม์องค์ชายแคลอง